bazı şeyler sözde kalmalı, yazıya geçirilmemeli. çoğu ülkede (özellikle büyük bir savaştan bir lider sayesinde çıkmış ya da bir lider tarafından yok olma noktasından kurtulmuşlarında) büyük lider(ler)e karşı "aşağılayıcı" ve hakaretamiz çıkışlarda bulunmak mümkün değildir. bunun için herhangi bir yazılı kağıt, belge olması da gerekmez. dava açılması da gerekmez.
yunanistan da dahil olmak üzere, amerika bd, ingiltere, fransa gibi ülkelerde liderlere hakaret etmek sizi hapse tıkmaz (belki) ama halk tarafından, halkın baskısı ya da halktan korkulması sebebiyle büyük ihtimalle engellenir, sansürlenir ya da soruşturulursunuz. ve yine tüm bu ülkelerin de (bizde olduğu gibi) paralarında, kamu kurum ve kuruluşlarında bayraklar, lider portreleri ve resimleri yer bulur. (kimse de "gıcık" almaz)
türkiye'nin bu konudaki eksikleri kendisine, ulusal/milli devrime ve hatta atatürk'e karşı saygısızlığı ve hatta inançsızlığı. böyle eksikler olunca da, anlamsız ve devekuşu misali çözümlerle bazı şeyler ulusun/milletin kendine güvenini zedeleyici boyutlara getiriliyor.
(zaten bugün tartışılan bu şeylerin hangi hükümetler veya kişiler tarafından icad edildiği de tebessümle izlenecek bir trajik komedinin ara sahneleri olur rahatlıkla)
