Evet... Ayrılalı 24 saat oldu olmadı belki,ama sanki yıllardır hayatımdan gitmişsin gibi.ismini duyunca bile içim ürperiyor. 'Aaa hayatımda benim böyle biri vardı...' diyorum. Biz bu kadar konuşmadan durmamıştık hiç. Asır gibi geliyor bana. 1 günde bile neler yaşadım, ama akşam eve gelip heyecanlı heyecanlı anlatacağım, yeri gelip söyleneceğim kızacağım kimsem yok artık. Etrafımda çok insan var evet ama hiçbiri sen değil! Ben istedim ayrılmayı biliyorum. Yine olsa yine aynı şeyi yapardım onu da biliyorum. Belki de biraz olgun olsaydım yapmazdım. Sen kızınca bana hep 'çocuk gibisin' derdin ya, kabul ettim bende evet öyleymişim. Senin de hataların oldu benim de oldu. Herkes hata yapar bu da bir gerçek ama hayatımızdaki en büyük hata mesafelerdi. Onları yenemedik. Çok uzak kaldık. Sevdiğimin yüzünü,gözlerini unuttum. Göz görmeyince gönül ayrılığa da katlanıyor belki de. Telefonda 'BiTTi' demek kolay, herşey çok kolay. Asıl büyük soru, yüzüne bakarak da senden ayrılmak istediğimi söyleyebilecek miydim? Bu sorunun cevabını hiçbir zaman bilemeyeceğim belkide kim bilir... Belki baştan hiç birlikte olmamalıydık. Ankara'dan hiç bu kadar nefret etmemiştim hayatımda. Bizi o ayırdı... O 462km ayırdı... Doğrusu ayrılmamızdı belki de. Ama mutlu günlerimizi, maceralarımızı düşündükçe kahroluyorum keşke yine eskisi gibi olsak diyorum. Ama sana yemin edebilirim ki, son telefon konuşmamızda bekledim beni geri adım attırabilecek bir sözünü,cümleni. Sen de bunu yapmadın. Ben de geri adım atmadım. Sonumuz ortada. Önceden konuşmasak, küs olsak da biliyordum oralarda kalbi benim için atan birileri vardı. Şimdi yok. Hani annen evdedir, o an yanında olmasa da bilirsin evde seni beklediğini.Ama Allah korusun ölmüş olsa yanında olmadığı her saniye ızdırap verir. Bu da aynı hesap oldu. Oradaki varlığını bilmem bile yetiyordu bana, bu kadar ızdırap çekmiyordum. Hep söylediğim gibi sen benim ilk aşkımdın, bu kalp seni istese de hiçbir zaman unutamayacak. Ama belki de ben senin hayatına giren, en sevdiğin dizinin reklam arası gibi gereksizdim, sıkıcıydım, saçmaydım. Şimdi bile unutmuşsundur belki de, ben bu yazıyı sana yazarken. Sana son sözüm ve son isteğim 'Hep mutlu ol, herşey gönlünce olsun. Seni seviyorum çok seviyorum ilk aşkım... Severek ayrılmak ayrılıkların en acısıymış ben bunu çok iyi anladım. Kendine iyi bak yeşil gözlerini sevdiğim, Hoşçakal... '
