geçen gün bi kız ayarladım. kankam olurdu kendisi. arkadaşlar dalga geçerdi benle, oğlum besliyon büyütüyon yararlanmıyon diye. onun arkadaşları da seviyon mu doğru söyle diye soruyorlardı. bi gün konserde dayadı bu başını göğsüme. benim kalp öyle atıyo ki kızın kafa hopluyo o derece. konuşacam ama bizde de öyle bi özgüven var ki tohumuna para sayarsın. neyse daha fazla dayanamadım tabi zart diye söyledim. arkadaş bizim numunelik özgüvenin son fırtını da çekmez mi kız. gittim köşede utanmaya tabi. sonra geldi elimi tuttu. sarıldık falan. aramızda şu diyalog geçti:
-ya at adam sen beni ne zamandır seviyosun. elifi seviyordun sen hani.
+yok yaa sen benden bu teklifi bekliyon diye söyledim. ayıp olmasın diye. yoksa kankayız biz.
bi daha da görüşmedik. harbiden de atım ben. kız da at gibiydi.
