hadi bana susmanı anlardım, sevmezdim beni, söylemezdin o yüzden söylenmesi gereken şeyleri söylenmesi gerektiği gibi.
ama kendinide mi sevmezdin de bu kadar kolay kabullendin benim üzerimden sana atılan kazıkları, harcanan dostluk yeminlerini? bana yaptığın herşeye rağmen sana olan duygularımda hiç bir değişiklik olmadı, olamadı. ne kadar nefret etmeye çalışsam da yine kendimi seni düşünüp sırıtırken buldum.
ama yaptığın o son hata... kendine atılan kazığa o kadar sessiz kalışın, en yakın arkadaşının bana yaptığı onca şeye bile ses çıkaramayışın... yow dostum yow, iş değiştirmek istediğini biliyordum da noel baba'nın geyik kontenjanına kadar düşebileceğini hiç düşünmezdim.
kapılardan geçerken dikkat et, kendi kendine taktığın boynuzlar çarpmasın sağa sola.
