Orhan Pamuk'un kitabın iletişim yayınları çevirisi için iyi bir önsöz yazdığı, dostoyevski'nin en içli ve en lirik romanı kabul edilen gençlik dönemi yapıtıdır.
--spoiler--
"Yirmili yaşlarında hangi yalnız ve mutsuz erkek yıldızlı bir bahar gecesi şehrin sokaklarında yürürken bir köprü başında gözyaşları döken bir genç kızı hayal etmez! belki kızın hikayesiyle, hayalperest gencin hikayesi arasında pek çok benzerlikler vardır. beyaz geceler'i melodramın eşiğindeki bu duygusal konuyu abartmaların ve gözyaşlarının çekimine kapılmadan bir hafiflik ve bahar mutluluğu havasıyla ele aldığı için seviyorum."
Kitap ivan Turganyev'in bir cümlesini alıntılayarak başlıyor. Bunu çeviren kişi mi; yoksa dostoyevski'nin kendisi mi yaptı bilmiyorum ama tam yerine denk düşmüş. Şöyle ki: "yoksa o, bir anlık da olsa, senin gönlüne yakın olsun diye mi yaratıldı?"
bu kitabın beni en cezbeden kısmı girişi oldu. alıntılamadan edemeyeceğim.
--spoiler--
"sevgili okuyucum, o öylesine güzel bir geceydi ki, böylesini ancak gençliğimizde görebiliriz! gökyüzünün aydınlığına, yıldızların parlaklığına bakıp bakıp da, "böyle bir göğün altında insan nasıl olur da öfke duyar, hırçınlaşabilir?" diye düşünürsünüz. ama bu düşünce de gençler içindir, sevgili okuyucum, hemde çok gençler için. dilerim, sizin de gönlünüz uzun süre genç kalsın."
--spoiler--
başka bir kısım:
--spoiler--
"yanınızda, gerçek yaşamda bu denli mutlu olduktan sonra hayal kurmak neye yarar?"
--spoiler--
