bir insan gerek başkalarına kıyasla gerekse gerçek anlamda mutlu olmadığı halde kendini mutlu zannediyorsa gerçekten mutlu mudur yoksa kendini de kandırarak sadece rol mu yapıyordur acaba ?
yoksa bu durum, kedinin kendisini ormanların kralı, çirkinin kendini dünyalar güzeli sanması gibi bir saflıktan mı ibarettir.
ya da aslolan bu ' zannetme ' yi mi yakalamaktır.
eğer öyleyse bu realizmle hiç bir zaman kendimi kandıramayacağım.
