durup dururken ağlamam çok saçma. ağlarken entry girmem daha da saçma. ama artık o kadar sahte oldu ki etrafımdaki her şey. gelip buraya yazıyorum. mutlu gibi görünmekten yoruldum, ama mutsuzum diyecek de bir argümanım yok.
birine ağlıyorum dedim, nedeni var mı diye sordu. yok dedim, sabaha geçer dedi. haklı olabilir, ama bu onunla bir daha konuşmayacağım gerçeğini değiştirmiyor.
her neyse sonuç olarak dengesizlerin efendisiyim. her konuda öyleyim. nereye kadar böyle gidecek bilmiyorum.
bugün kabataş-üsküdar motorunda derbiden dönenlerin olduğu seferde sana gayet nazik bir şekilde yer veren galatasaraylı adamın gözüne girsin diye buğulu cama "bize her yer trabzon" yazdın da ne oldu? salak mısın!?
