Bir insan hem babasına bu kadar kızar hem bir o kadar hatta daha fazlası sevebilir mi. Hep denir ya kızlarla babalar arasındaki ilişki başkadır diye kastetilen bu mu acaba. Tartışırken aynı anda onun sağlığını düşünmek. Bir taraftan haklı olunan kızgınlık diğer taraf acaba şekeri çıkar mı korkusu. Çoğu zaman sanki kardeşimle ben evin büyüğüde küçük olan onlarmış gibi. Bir gün bir bakışı hiç bir sevgi sözünün anlatamayacağı kadar sevgi dolu bazen de bir hareketi sanki istediği hayat bizimle olan değilmiş gibi. Acaba onun içinden geçenler tam olarak ne. Hangisi daha gerçek.
Cezmi Ersözün bir yazısında geçiyordu." Bıraktım lekesiz mutlulukları; ben kavgasız, üzüntüsüz bir pazar sofrası
özlerken, aslında herkes; annem, babam, kardeşim o evden uzaklara, hiç dönmemek üzere çok uzaklara gitmek istiyormuş". Sonrasında hep merak etmişimdir acaba bizde mi.
