bir apaçinin acı dolu günlüğünden taşan feryattır.
sosyalleşmenin (maddi olanı önemli değil) manevi ve kişisel donanımla ilgili bedelini ödeyemeyen (cehalet, gerizekalılık vb nedenlerden) kara kafalı kitlelerin ortak acısıdır aynı zamanda. kadınlı erkekli bu güruh hissedemediği, güzeli duyumsayamadığı ve estetize bir eğitim de almadıklarından sikindirik şiirler, gudik şarkılar ve aptal duvar yazılarını çoğaltarak hayat içinde varoldukları sanrısını yaşamayı ve yaşatmayı denerler. araya karbon kağıdı konmuş hislerin, esprilerin ve beğenilerin milyon kez çoğaltıldığı yukarı kalkmış parmağın açlığıyla ekran başında geçen saatlerin kurbanı bir ömür.
asıl acı olansa akıl ve güzelliği anlayamayacak olanların müebbeti...
20-30-40-50 yaşında ergenlerin kısıtlı zekalarına hapsolmuş, az gelişmiş bir toplum...
