arapça-türkçe ibadet konusundaki düşüncelerimi çok güzel bir şekilde özetleyen aşık mahsuni şerif türküsü. şimdi efendim ben bir camide görev yapmakta olan tanıdık bir imam ile bir süre önce sohbet etmiştim. elif cüzünün ilk sayfasındaki harflerin çoğunu yanlış söylediğimi belirtti. mesela birbirine benzeyen iki tane "h" var bir tanesi kalın bir tanesi ince. üç tane "s" harfi var onların da söylenişleri farklı. mesela sad'dan sonra gelen dad şeklinde bildiğim harfi öyle bir çıkarıyor ki ben 10 yıl uğraşsam onu söyleyebilmem mümkün değil. harfleri yanlış söyleyince anlamların da değiştiğini birkaç örnekle belirtti. ben şimdi bu harfleri olması gerektiği gibi söyleyemiyorsam ve dualarda-surelerde söylediğimi de anlayamıyorsam neden türkçe ibadet etmeyeyim ki?
