açlıktan, gelen ahtapota bakıp: ''süper. kafasını taşa vururuz şimdi, ohh...'' dedi. kanların çıkışını falan gördük ardından denizde.
ve sibel tüzün, can aldığı için mahvoldu. çok ağladı. yemedi. bir daha yemeyeceğini söyledi ahtapot.
daha önce hiç öldürmediğini söyledi. öldürülüp geliyordu, öyle yiyordum demeye getirdi lafı.
bilemem gerçekten bir canlının hayatına elleriyle son verdiği için mi bu kadar ağladı; yoksa adadaki sıkıntı ve stres, ahtapot ölümüyle mi gün yüzüne çıktı?
yarışmadan sonraki beslenme şeklini görmeden, neyin ne olduğuna emin olamam.
samimiyetine henüz inan(a)madığım kadın.
***
mustafa topaloğlu'nun, sibel tüzün'ü rahatlatma biçimi, kullandığı cümleler beni şaşırtmadı. adamın kapasitesi o yani, n'apacaksın.
