Sanki biz çok ölüp, çok dirildik senle.
Bazen durdu dünya, nefesler yarıda kaldı.
Kimi zamansa konuşmaktan kurudu dudaklar.
Biz hep öldük. Çok bizsiz bıraktık birbirimizi
Sen hep gittin, ben kalmayı bile çok sever oldum sonrasında.
Öldük.
Bir mazoşistin kendine acı çektirmesi gibiydi her konuşma.
Çok yaşadık aslında.
Her kahkahada, her konuşmadan anlaşmada
Her özlemde, her uzak kalışta her yeniden kavuşmada
Çok yaşadık ve az görmedik sonucunda.
Orta hal yoktu yanımızda yakınımızda
Sıradan olmayı çok istediğim zamanlar oldu yalan değil.
Özel değil, aykırı değil düpedüz herkes gibi sıradan olmak.
Sonra şu cümleyi kurdum.
"Eğer beni istediğim gibi sevseydin sıradan bir sevgili olurdum.
Sevmedin.
Yazacak bir dolu cümlem oldu."
