klasikleşmiş eserler illüzyonuna tav olmamış, seçme özgürlüğünü kullanmak istemiş, zamanla merak ederse de o eserlerden bazılarını eline alıp okumuş insandır.
100 temel eser!
kime göre? ha isterse tüm edebiyatçılar toplanmış ve bu kitap 100 temel eser içinde olmalı demiş olsun, ben bunu okumak zorunda değilim. bir kaşağı falan okumadım mesela. çocukluğum ömer seyfettinlerle geçmedi. ama jules verne okudum, çok cahil kalmışım değil mi?
100 temel eser içine girmeyen peyami safa'nın dil üzerine, felsefe üzerine, tarih üzerine yazdığı araştırma kitaplarını ben klasikleri okudum diye hava atan kaç insan okumuş merak ederim. ya da bir yahya kemal'i. ama sorsan kemalettin tuğcu'nun eserlerini adı gibi bilir. niye? herkes biliyor ya ondan.
klasik eserler ya da 100 temel eserler safsatadır. eserler kötü demiyorum (buraya çok çok dikkat) ama onları etiketlemek bana göre edebi bir yaklaşım değildir. edebiyatta en iyisi yoktur, en eleştirilebilir ve bünyeye göre değişen en iyiler vardır.
klasik ya da üstad lafına tav olup kitap okuyanlara ya da dünyanın en iyi drama yazarı şudur, en usta kalem budur diyenlere william shakespeare ile christopher marlowe arasındaki ilişkiyi araştırmalarını tavsiye ederim.
