dokunsalar hungur hungur aglayacagım. oyle doldum oyle ki. tasacagım ama ne zaman. tastıgım zaman o yanımda olmayacak sozluk. olamayacak. cunku istemeyecegim. bana bunca zaman haksızlık yapan, hakkımı yiyen biri neden hayatımda ki hala. iste o benim ezikligim sozluk. onun da dun gece aynen dedigi gibi! kadınım dedigi sahsa neler diyor. oyle gucsuzum ki, oyle caresizim ki. bir yanım onun icin deli olurken, diger yanımsa ondan nefret ediyor. omur boyu bensiz kalsın da mutsuz olsun gorsun gununu diyor. ozellikle baskalarıyla gorustugunu bildigim halde yine de onunla olmaya devam ediyorum sozluk. sanırım ben gercekten zavallıyım. ama sadece ona karsı!!
ha bide, nefret ettigimi , tiksindigimi, korkudan kac kez agladıgımı bildigi halde, o kediyi! yazarken bile midem bulanıyor bak! evinde beslemesi zaten beni hic onemsemedigini , lafımın kıymetinin olmadıgını ve en onemlisi beni hic hic dusunmedigini gostermez mi? neymis efendim gerekce: zaten ben o eve kac kez gidecekmisim; aslında kardesi daha cok istemismis! yahu dusuncesi yeter gitmesem bile! kac gundur aklımdan cıkmıyor kafayı yicem..ya o evden gidecek ya da bu iliski gercekten bitecek. oh isabet oldu! hadi yaşadın sevgilim, bak kurtardım seni benden!
