özlem dolu sıcak nefesinle, alabildiğine yalnızlığına ve sonsuz karanlığına açılan bir ufka özlemlerini yazabilmenin hazzını misafir eder soğuk odalar.
başucunda bir bardak...
yastığında hep aynı yalnızlığın, mazide kalmış birlikteliklerine gıpta ile bakakalmış terli izleri.
ve sen hep aynı susuzlukta kıvranıyorsun.
oysa ki yanıbaşındaki bardak kadar yakın, özlemlerinin sessiz atlasında ayak seslerini duyduğun o kendi yangınında kor kadın.
