bizzat başıma gelmemiş olsa da izmit halkevi sahilinde karşılaştığım durumdur. bir entry'de bahsetmiştim, bıçaklanmamdan dolayı paraya kıydım ve ruhsatlı silah aldım. neyse konuya gelelim efem. sahilde tek başıma oturuyorum, sapancaya dönmek için bekliyorum arkadaşları, (bkz: sapancalıyız) o esnada tahminen 10 kişilik bir grup, bir çifti rahatsız ediyorlar. çocukta akıllılık edip ses çıkarmadı helal olsun. kızla uzaklaşırlarken bu insan demeye bin şahit itlerde arkasından ilerliyor haliyle. çiftlerin korkuları yüzlerinden belli oluyordu, kızın rengi benzi atmış, oğlan desen kızı çekip almanın peşinde, etrafa bakıyor bir yardım eden olur mu diye. ama herkesin derdi kendine, millet ailesi ile birlikte olduğu için haliyle karışmıyorlar duruma. haklılarda üstelik.
neyse kızın yüzündeki o korkuyu görünce dayanamadım, kendi kardeşlerim geldi aklıma. ha bismillah dedim kalktım ayağa, o çifti yanıma çağırdım, tabi uzaktanda 10 kişilik dallama grubu da '' ooo! yakışır'' tarzı, tarzanca tezahüratlara devam ediyorlar.
-ben: gençler yaptığınız ayıp, nasıl adamlarsınız siz yahu. allah'tan korkun.
+dallama grubun bir üyesi: biz naabtık ki bilader, hem sen ne ayaksın.
sinirli biriyimdir, hele ki bu tarz konuşan adama ifrit olurum.
-ben: bak sen o halini tavrını düzelt vermiyeyim ağzını burnunu eline. (yaşasın silah, alayına gider yapıyorum be. heheyyt!)
dallama gurup hadi ya nasıl vercen elimize göster! naraları ile üzerime çullanmaya gelirken, gözünü sevdiğimin cz 75'ini belimden çıkarmamla, hepsinin rengi attı.
-ben: ee gençler, kimi sikiyorum daha önce, var mı gönüllü olan.
+gurub: aynen topukladılar.
bu kısa hikayeden anlaşılacağı üzre silah mutlak surette var olmalıdır. allah herkesi böyle denyoların şerrinden sakınsın.
