ilk başta beni dehşete düşüren daha sonra ardı sıra gelen olayları soğukkanlılıkla karşılamla kendimden korkmama sebep olmuş, mükemmel bir biçeme, akıcı ve sade bir dile sahip kosinski eseri.
--spoiler--
çocuğun, isimsiz olması dikkat çeken bir detaydı ve o çocuk aklıyla kan dondurucu olaylar karşısında verdiği tepkiler, sorduğu sorular, duygusal değişimler o minik bedene evrensellik katıyordu. en çok etkilendiğim kısımlardan biri de nazi kamplarına götürülen yahudilerin bulunduğu trenin, kahramanımızın o sırada bulunduğu köyün yanından geçmekteyken köy ahalisinin treni selamlamak için dizildiği bir sırada kendi kendine "yakmak için koca koca fırınlar yapacaklarına yahudilerle çingenelerin saç ve göz rengini değiştirmek daha kolay olmaz mıydı?" şeklinde sorduğu sorudur.
--spoiler--
