şeytan aşk adamıydı, deliler gibi sevdiği, yıllarını verdiği, uğruna her türlü zevkten vazgeçtiği bir aşkı vardı.. ama o sevgilisi bir gün insan diye birini yaratıp onu müthiş bir sevgi beslemeye başladı. kıskandı şeytan.. yediremedi bu sevgiyi kendine, sindiremedi içine ve aşkını kimseyle paylaşamadı. insanı yeni doğan ve bütün ilgiyi etrafına toplayan kardeşini kıskanan abla gibi kıskandı, çünkü sevgilisi bütün muhabbetini insana ayırmaya başlamıştı. bunu kimse kaldıramazdı ve şeytan da kaldırmadı. kovulma mevzuu da aşkının kurbanı olmasından başka bir şey değildi.
