gündüz düşündüğüm şeyler için delice pişmanlık yaşatan, geçmiş içerikli aptal rüyaların sabahında en çok özlenen "sevilmek" eylemini ayyuka çıkaran şarkı. kıskançlıkla karışık hayranlık ve artık iyiden iyiye unutmak sevilme'yi arta kalan o rüyadan. ve zekai tunca "kış göstermem sana, ben hep baharım" dedikçe kahrolmak, rüyaya lanet ederken...
