"gel gidelim güneylere yenilenip dinlenmeye" cümlelerini her duyduğumda "s.çarım ankarasına lan kalk gidiyoruz hadi" diyerek bendeki benle konuşmaya başladığım efsanedir. hele bir de üzerine "deliyim ben aslında senin gibisini sevmekle" diyor ya işte o anda insanın sarılası geliyor telefona aramak için giden sevgiliyi ama yine o bendeki ben çıkıyor "ya vazgeçer unutursun ya da yolun açık olsun" diyerek engelliyor beni. "ulan bıraksana beni hastamısın nesin bana söyle" diyorum o vakit "bu felek kimine kavun kimine kelek yedirdi yapma iki gözüm ben çeker giderim" diyerek bir kez daha mort ediyor beni. arayamıyorsun tabi sonuçta. ancak yazıyorsun buralara. velhasıl en vurucu parçalardandır.
