orta sondayken sevdiğim bir arkadaşım orada diye kayıt olduğum bir dersanenin hocaları tarafından her " sohbet saatinde " tekrarlanan söz öbeği. yanlış hatırlamıyorsam " hoca efendi hazretlerini bir kere görme şerefine nail oldum." gibi bir cümleydi ilk duyduğum. o ne la demiştim kendi kendime. o adam kötü değil miydi yau?
tabii o zamanlar benim beyin tam çıkmadığı için fethullah gülen ile ilgili tek bildiğim şey buydu. sonra öğrendim işin iç yüzünü. bu adamlar resmen herife peygamber muamelesi yapıyorlardı.
bir yıl boyunca sohbetlere tepki çekmemek, hocaların gözüne batmamak amacıyla katılmıştım. bazen öyle şeyler söylerlerdi ki anırarak gülesim gelirdi. etrafımdakilere bakardım hepsi ( yanımdaki kankam hariç ) açmış ağzını öyle bakıyor. tutardım kendimi. sohbet çıkışı gülerdim.
