alevi bir kız arkadaşım vardı, sünni bir çocukla beraberdi.neyse işte bunlar bir gün sevişiyolar,oğlan köklemiş auıptır söylemesi,işte tam o sırada ezan okunuyor, çocuk inancı gereği geri çıkıyor.vay sen misin geri çıkan,ben tam boşalmak üzereydim diye başlıyorlar tartışmaya, bu tartışma ayrılığa kadar gitti. daha sonrası enteresan ve bir o kadar da korkunç, çocuk doktordu istanbul'da işi bırakıp yalova'ya yerleşmeye karar verdi, yolda arabayla giderken bir trafik kazasıyla belden aşağısı felç kaldı. Daha da korkunç olanını söylim, yatalak olmaya dayanamayan çocuk kızı aradı ve onunla telefonda konuşurken silahla intihar etti. ne hayat ama di mi. kızla sonra konuştukta bu olayları gülümseyerek anlatıyordu. o kız şimdi evli ve çocuklu. yani bu kıssadan bir hisse çıkartırsak " ezana yakın sevişmeyelim " sevgili dostlar ve dost bildiklerim.
