bir gün ülke ekonomisi kötüye gider ve padişah halktan vergi toplamaya karar verir. görevlendirdiği askerlere itiraz edenden almayın, fakirim diyenden hiç almayın emrini verir.
gel zaman git zaman askerler gelir ve hasılatı padişaha verirler. padişah sorar;
- vermeyen, itiraz eden var mı?
-yok hünkarım.
padişahın aklına hinlik gelir,
- o halde gidip iki katını toplayın.
halk yine itiraz etmez.
padişah iyice kızar der ki,
-3 katını toplayın ve bir de ıslak odunla dövün. bakalım hala itiraz eden çıkmayacak mı?
ama nafile, çıkmaz.
-o halde der 4 katı toplayın, ıslak odunla dövdükten sonra bir zenci becersin hepsini tek tek.
der ve başlar beklemeye.
ama yine nafile yine ses yok. paşa paşa vergi verilir, dayak yenir, becerinilir lakin kimse 'neden' diye sormaz.
padişah dayanamayıp çıkar karşılarına.
-ya siz ne zengin bir milletmişsiniz. açıklama yapmadan vergi topladım sormadınız neden diye. üstüne kat kat toplattım bir de dövdürdüm sizi ama yine itiraz eden yok. ulan bir de zenci hepinizi bilmem ne yaptı yine tık yok. ya hiç yok mu sizin şikayetçi olduğunuz bir şey?
kalabalıktan cılız bir adamın sesi yükselir.
-var efendim. zenci arkadaşta kuyruk oluyo. hani bir tane daha gonderseniz diyoruz.
