an itibariyle düşmanlık beslemeye başladığım isimdir. şöyle ki, eskişehirde kolay kolay göremediğimiz güzel havadan faydalanmak gibi saf düşüncelerle dolaşmaya çıkmıştım. günlük tütketmem gereken çikolataları aldıktan sonra biraz banklarda oturayım dedim. yalnızlığımla ve duruma uygun fon müziğimle birlikte oturup birbirimizi ne kadar sevdiğimizi düşünürken, birden bire karşımda açılan pankart ve yerden alev fışkırtmaya başlayan fişekimsi şeyler, içinde bulunduğum gerçeği yüzüme çarptı. bi pankarta "benimle evlenir misin tuğçe?" yazmış kendini bilmez endorfin sarhoşu bu insanların gözüme soka soka "bak insanlar evleniyo, sen anca bakarsın" tarzında hareketlerde bulunması ve o tuğçe denen şahsın benim deli gibi aradığım şeyi bulmuş olması bana pek adil gelmedi. artık tuğçe görmek ya da duymak istemiyordum. artık bu isim beynimde ne kadar yalnız olduğumla ilgili duygularımla eşleşmişti. ama tabii ki de ismin bi suçu yoktu, hayattı bu. resmen benimle dalga geçiyodu. ona kafa tutacak halim de yoktu. ben de bi duble çikolata daha alıp evimin yolunu tuttum. **
