sabah saatlerinde ortasında kaldığım olaylar dizisidir.
korktum, bunaldım, hayatımda ilk kez gaz bombası mıdır nedir ona maruz kaldım, tanımadığım bilmediğim bir yerde ara sokaklarda ne halt yiyeceğimi bilemeden dolandım, dahası da, utandım. hayatımda böyle bir utancı nadir yaşarım sanırım, epeyce utandım.
şunu söylemeliyim ki orada çıkan olayların suçlusu belli, ama içine girip yaşamayan sanırım bu durumu, "piç kürtler, bilmemne pkk" falan diye anlamlandırabilir. ya da tamamen barışçıl sebepler de diyebilir. yok öyle bir şeyler. eğer hangi taraf olay çıkarıyorsa da, sokakta yürüyen masum insanların hayatı riske atılıyorsa, orada bir i.nelik var denilebilir.
bütün ulaşım araçları iptal edildi, tamamen alakasız bir sebeple orda bulunup, eminönü'ne geçmeye çalışan zavallı ben, bindiğim otobüs meydana doğru çıkmak üzereyken, taşlanıp, tekmelenip, saldırıya uğrayınca, ayrıca gireceği meydan oldukça yoğun bir çatışmada olduğundan, gaz bombaları havalarda uçuştuğundan şöför bizi olduğumuz yerde bırakmak zorunda kaldı, zaten halihazırda otobüste bulunan yaşlı, genç, çocuk herkesin gözü de ciğeri yanmaya başlamıştı soluduğu havadan. bu durumu biraz abartıyorum çünkü hayatımda ilk defa -ne yazık ki- böyle bir hava soludum ve biraz tuhafıma gitti.
derken biz olaylarla hiç alakası olmayan bir grup insan, bir tek açık bir kasap bulup oraya sığındık. saatlerce orada bekledik ki olaylar durulsun, durulmadı.
ben ki oraları hiç bilmem, nereye kafamı çevirsem polis peşinde koşuşturan insanlar gördüğümden kaçacak delik aradım sürekli olarak. en nihayet bir bakkala, ardından da iyi yürekli bir taksiciye rastlamamla oradan kaçıştım. aynı korkuyu otobandan geçen arabalara taş atmak suretiyle saldırılarda bulunan bir grup tarafından bir de aksaray tarafında yaşadım. paranoyak oldum, aldığım nefes sürekli ciğerimi yaktı.
bütün gün boğazımda acı bir tat, elinde bavulla koşan bir kendimin görüntüsü silinmedi beynimden.
size bunları tamamen anlatıyorum çünkü bugün itibariyle, nevruz ile ilgili böyle bir şey varmış da, bugün orada olaylar çıkacakmış bilmeyen bir insanın gözünden durduk yere çıkan ve adeta can pazarına dönüşen mevzu bu. hadi ben öyle veya böyle çok hırpalanmadan kurtuldum, acep diyorum o otobüsteki teyzeler filan ne yapabildiler? utancım bundan.
memleketimde, istanbul'un göbeğinde hiç güvende değildim ve bu durum beni çok rahatsız ediyor. insanların dedikleri doğru, şimdiye kadar nevruz'da kimsenin burnu kanamadı falan gibisinden. bu işin kasti yapıldığı da belli belki, lakin yüce devletüm, masum insanların canının yanacağını bile bile, ( bu masumiyete yalnızca etnik olarak türk olan insanları dahil etmiyorum, bunun içinde herkes var, bu durumu önemsemeyen kürt vs. de var ) böyle bir şey yapıyorsa, o zaman dediğim gibi, i.nelik var bu işte.
