evet alışamadım. sensiz kendimi bir piç gibi hissediyorum. dolmuşa bile binemiyorum artık. okula hep yürüyerek gidiyorum. sadece okula mı ? hayır tabi ki. her yere tabanvay. ama çok koyuyor biliyor musun... eskiden tok tutsun diye sabahları yediğim simidi bile yiyemiyorum. ayran mı ? yakınımdan bile geçmiyor. seni çok arıyorum özellikle şu son günlerde. geçen gün vitrinde bir gömlek gördüm. hatta mağazaya girip denedim de. daha önce hiçbir şeyi kendime bu kadar yakıştırmamıştım. onu alamadan mağazadan çıkmak, senin yokluğunun daha da çok koyması... her şey o kadar berbattı ki. eve yürürken hep ağladım. saydım, sövdüm yokluğuna... ah ulan ahh! neredesin be para...
