nedendir bilinmez, hep sıkıntılı anlarımda şiir yazasım gelir bazen saçma sözleri bile koyasım gelir etrafa
bazen öylecene kaçasım gelir
neden şiir yazmak için hüzüntülü olmak gerekir
artık uçmuyor kelebekler yarım gün içinde öldüler ömürlerinii tamamlayamadan
ve içimizi yaktı gittiler...
dejavu bunlar öbür dünya varmış
ya senin öbür dünyan, gerçek ya benim dünyam
ya öbür dünya var mı?
ben bilmiyorum ama; ölümle korkutma beni
bu dünyada zaten acı çekiyorum zaten gölgemde bile hüzün var
dağınık
yıldızlar dağınık!...
soğuk üşüyoruz...
aşk yok, hayallerde kaldı...
kendi gıçımızı kurtarmadan başkalarını kurtarıyoruz
zindanlardan...
bazı insanlar, ölümü yenmelidir
bazı insanlar, ölümü haketmez
bazı insanlar, genç ölmeyi haketmez
bazı insanlar, ölmesi gereklidir... acılarımızın ölümü, yoktur
mutluluğun resmini çizme, gerçekleşmeyecek bir vatan yok olacak
karanlıkta kalacak, kimse o vatanı var etmek istemeyecek aslında
aslında, salyalarını akıta akıta öldürecekler
aslında,herkes azrail olduğunu kabul etmeyecek...
renkler içiçe girmiş garip rüyalar görmüşsün sen, gel otur soluklan
sana boş resimler göstereceğim..
dün ölü, ölürmüş
dün, yangın yanarmış...
(karmaşık hüzünlerin resmidir)
