mümkündür. bloglara kadar gitmeden twitter ı ele alacak olursak, 140 karakter ile ifade edilmeye çalışılan düşünce yazılarında bile kendimizi bulabiliyoruz zaman zaman. e zaten bizi birine aşık eden, görsellik zannettiğimiz şeyin altında yatan, temel etken de ortak özelliklerimiz, benzeyen düşünce yapılarımız değil midir? oluyor yani böyle şeyler. yazan kişiyi tanısanız da tanımasanız da oluyor. ve söylemeden geçemeyeceğim ki; hemen hemen her düşündüğümüzü daha rahat söyleyebildiğimiz için sanal ortam daha gerçek aslında. ironi-gerçek farkı fark edildiği sürece.
