Mavi gözlü süper kahramanımdın koca bir eşek olduğum anlarda bile ama sen benim ellerimden kayıp gittin o an hiç bir şey yapamadım sadece bütün vücudumun titrediğini hatırlıyorum sürekli, günlük hayata devam edip gülüp eğlendikten sonra akşam olup uyku vakti gelince gözümü her kapadığımda o son nefesin geliyor gözümün önüne... her yağmur yağdığında üşüyorsundur düşüncesine kapılıyorum. mezarına gelmeden önce " dedeme gidiyorum" cümlesi dönüyor aklımda bir çocuk gibi sonra görebildiğim kapkara bir toprak bir kere daha yıkılıyorum farkından olmadan. ama ben hep şanslı bir torun olarak görüyorum kendimi dede bahçemizde bana güller verip öptüğün günler, düşerim diye korkup yanımdan ayrılmadığın anlar, karşılıklı oynadığımız güldüğümüz eğlenceler, sırtına çıkıp bağrındığım dakikalarım oldu ama sana doyamamışım aslında şimdi bunu daha iyi anlıyorum. mekanın cennet olsun dedem.
