hayata ayak uydurmak kişiden kişiye subjektiflik gösterir.Karakterle ilgilidir.Şimdi hayata ayak uydurcam diye tüm öz benliğinden vazgeçmek aile ,akraba,arkadaş vs kişileri takmadan gece alemlerine akmak , sabahlara kadar eğkenmek , her önüne gelenle yatmak, birilerine iyi görünmek için sürekli maskelerle dolaşmak değildir.
hayata ayak uydurmak cekilip bir köşeye nihilizimden dörülü duvarlar arasında saf melenkoli yaşamakta değildir. Arada bir terazi var ve herşey dengeden ibaret.Yerli yerinde bir düzen ve herşeyden bir tutam yaşamak.
bu dengeyi tutturamayan her insanın hayatının bir döneminde "ben bu devrin adamı değilim" dediğini duyarsınız.Tabiki diz boyu mutsuzluk ve ıskalamalarla geçen bir hayat. insan kendi cehennemini kendisi yaratıyor bu aşikar.
