birinci dünya savaşından sonra türk askeri bölgeyi boşaltırken hristiyan ve müslüman arap aşiretlerin birleşip -bölgeyi fransızlara terketmemeleri, osmanlı idaresinin devamına destek için türk ordusuna katılmayı- taahhüt ettikleri vefakar ülke.
lakin maddi ve manevi yetersizlikler sonucu türk ordusu çekilmek durumunda kalmış, fransızlar bölgeye gelir gelmez lübnan araplarını sömürge haline getirmiş, ermeni halklarını bölgeye yerleştirerek lüban'da uzun yıllar bitmeyecek bir kaosun temellerini atmıştır.
bugün bile lübnan'da tüm ticaret hegomonyası ermenilerin elindedir. araplar siyasi olarak son 20 yıldır güç haline gelebilmişlerdir. lübnan'da araplar arasında hala büyük bir osmanlı ve türk sevgisi vardır. lakin ermeni lobisinin gücü sebebiyle türkiye ile olan ilişkileri her alanda geri kalmıştı. neyse ki son 5 yıldır hem siyasi hem de ticari olarak konjonktür değişmeye başlamıştır.
lübnanlı hristiyan arapların osmanlı'yı ve türkleri sevmesinin en önemli sebebi osmanlı'nın süryani kilisesine vermiş olduğu destektir. hatta o kadar ki osmanlı döneminde bölge süryani kilisesi tarihinde ilk kez siyasi bir otorite olarak kabul görmüş, katolik ve ortodoks kiliselerine karşı büyük bir güç merkezi haline gelmişti. osmanlı'nın çekilip fransızların ermenileri bölgeye yerleştirmesiyle bu durum tamamen ortadan kalkmıştır.
