mantıklı olanı koymamaktır. fakat her zaman mantıklı olanı seçemeyiz , bu pek mümkün değil. bir kadın herzaman çok sevilmek ister , bir erkek de bunu ister. sevgi ruhu besler ve yatsınamaz bir şekilde onarıcı etkisi vardır.
olaya mantıken bakıldığında ; bir feridun düz ağaç şarkısından destek alarak 'kimse kimsenin her şeyi olamazmış'.doğrudur.
insanlar birbirlerini ne kadar iyi algılayabiliyor. ailemiz , kardeşimiz , eşimiz sevgilimiz. durum buyken tutupda her şeyi birine bağlamak hiç tutmayacak bir kupona tüm hayatını yatırmak gibidir.
tutar hayatınıza bir kadın/erkek/biseksüel herneyse birini sokarsınız.önce merak vardır her konuda.sonra alışırsınız ve beraber zaman geçirmeye başlanır.diğer herkes yavaş yavaş geri plan'a itilmeye başlar.yavaş yavaş bir birlerinin hayatına müdahale edilmeye başlanır.şu arkadaşınla konuşma , şunu yapma , saçını şöyle tarama , şu elbiseyi giyme bu alır başını gider.bir tek siz ve o kalırsınız.bir müddet sonra vakti zamanında var olan sevginin dozajıyla sorgulama yapılmazken birden bire herşey batmaya başlar .sorgularsınız neden o ? neden bunu yapıyor ? neden ? neden ?.. sonrasımı ?
bir adam dolusu yanlızlık!
aşkta mantık olmalıdır , bu bir zorundalıktır! her iki tarafın kendi arkadaş cevresi kendi hobileri , kendine ait bir sosyalliği olmalıdır.aksi taktirde sevgiyle başlayan bu olay sadece kötü hatırlanılacak bir anı olarak kalır hafızalarda.
ve hayatımızın ondan sonraki kısmınıda bir şekilde etkiler.
