bazen çocuk geri tepebilir, o zaman kimse dinin güzel olduğunu anlatamaz ona. şimdi pek net hatırlamıyorum sanırım 2. veya 3. sınıfa geçmiştim o yaz aile zoruyla yatılı kuran kursuna gönderildim, hayatımın en kötü 3 günü 2 gecesiydi.
(yaz günü) gece başörtüyse yatmak mı dersiniz sabah kuru ekmek yemek mi, pencereden bakmanın yasak oluşumu dersiniz? 11 gibi falan yatıyoruz 3 te tekrar kaldırıyorlar adını hatırlamadığım bir namaz kıldırıyolar, soğuk suyla abdest alıyoruz uyku sersemi namaz kılıyoruz kılmak denilirse tabii ben önümdeki kız ne yaparsa onu yapıyodum valla, kıldıktan sonra tekrar kaldırıyolar sabah namazını kıldırıyorlar allah rızası için 7-8 yaşlarındaki çocuğun, gecenin köründe kıldığı namazdan ne olur? zaten, gökten düşmüş gibi buldum kendimi orda, bir tanıdığım bir önceden gördüğüm biri bile yok, ben her ortama ayak uyduramam herkesle kolay kaynaşamam, sudan çıkmış balığa döndüm, sonra oraya sıkılmamak için götürdüğün tetris'i de aldılar. tam bi hafriyat kampıydı çocuğun teki anahtar vermeye geliyordu koskoca kadın küçücük erkek çocuğuna görünmemek için şekilden şekile giriyordu, birde geceleri kaçan göçen olmasın diye kapıyı kitler anahtarı alırdı bu hoca, artık 3. gün o kadar bunaldım o kadar ağladım ki gözlerim şişmişti ama belli etmemeye çalışıyordum diğer kızlara, gerçi belli olmayacak gibide değildi 8-9 kişi kalıyoduk bir odada ben zavallım ağzıma yastık falan tıkıyodum ağlama sesim duyulmasın diye, neyse o zaman da var bi çakallık bende saat 3 olmadan kalkmalıyım diye düşündüm herkes uyuduktan sonra hocanın odasına girip anahtarı alacaktım, ilk bavulumu çarşaflarımı topladım, bir kaç kişi anladıysa da artık korkuklarından mı bilmiyorum ses çıkarmadılar, zaten herkes benimle aynı yaşıt amk, çıkarsalar ne olacak? kafalarına atardım, ayakkabımı uyurlardı. neyse bavulumu topladım, içerde büyük ablalar duymasın diye odanın kapısını yavaş yavaş açıp, yavaş yavaş hocanın odasına gittim, kapı hafif aralıktı, daldım içeriye küçüklükten beri gözü pek biri olduğumdan almakta zorlanmadım anahtarı nasıl aldığımı hatırlayamıyorum. fazla ses çıkartmadan kapının kilidini açmaya çalıştım, sonra dışarıda olmanın hafifliği ile, pat diye çektim kapıyı, yataklarından fırlamışlardır, götler umrumda olmaz açıkcası, kapıyı hızlı kapatmanın suçluluyla saat gecenin 2'si falan oluşunu tınlamadan, artık çocuk cesaretimi bilinmez eve kadar koştum ev çok uzak değildi neyse ki de kazasız belasız atlattık, gerçi yaz günüydü herkes balkon da falandı. her neyse, işte asi, başına buyruk ve kimseye eyvallahımın olmamasının temelleri böyle atıldı.
siz siz olun, çocuklarınızı böyle gereksiz şeylere yönlendirmeyin, en iyi dini bilgi verilen yer, ailedir. bırakın öğrenmeyi versin arapçayı, islam ahlakıyla büyürse, gerek kalmaz zaten.
