her ne kadar tersi için uğraşsam da hayatım bok gibi. hiçbir şey istediğim gibi gitmiyor. ne istediğim gibi giden bir ilişkim var ne de okuldaki durumum iyi. 20 yaşına geldim, sessiz sakin ders dinlerken sınıftan atılıp üstüne hoca bana şerefsiz diyebiliyor mesela. alt üst olmuş ilişkilerim var. eskiye dönemiyorum, yeniye başlayamıyorum. insanları kırıyorum. yeni olacak hiçbir şeye hazırlıklı değilim. benden ilişki açısından beklenti içinde olan insanlar var ama onları üzeceğimi düşündüğüm için yanlarına yaklaşamıyorum. ne yapacağımı bilmiyorum açıkçası.
geçen senenin son ayları çok sıkıntılı geçti benim açımdan. her ne kadar insanlara göstermemeye çalışsam da öyleydi. öyle olunca 2 sene önce biten ilişkiye yeniden başlamayı denedim ama beceremedim. yine ben sıçtım, batırdım. karşı taraf tam alışmışken, beni yeniden sevmeye başlamışken çektim kendimi birden, yapamadım. bir dolu şey vardı kafamda kendimi iyi hissetmiyordum. siktim hayatını affedersiniz.
dersler konusuna gelirsek kendimi geçtim, aileme olan bir sorumluluğum var ama ben bunu yerine getiremiyorum üniversiteye başladığımdan beri. hiç beni üzmediler, sıkıştırmadılar, maddi ve manevi açıdan devamlı destek içerisindeler. özellikle babama karşı çok borçluyum. her şeyim. adeta abim, kardeşim, dostum, sırdaşım, yol göstericim, idolüm. bir gün hayattan göçüp giderse ne yapacağım cidden hiç bilmiyorum.
anlayacağın her şey üst üste geldi sözlük ve ben şu anda bunları yazarken ağlıyorum. insanlara hala eğlenceli, komik tarafımı göstermeye çalışıyorum ve bu nereye kadar gidecek bilmiyorum.
bir de üniversitedeki en yakın arkadaşımı kaybettim. beraber güldüğüm, eğlendiğim, ağladığım sırdaşımı, her şeyimi kaybettim. her gün okulda görüyorum ama eskisi gibi olamamak beni çok üzüyor açıkçası. belki o olsaydı yanımda her şey daha iyi olabilirdi, bunlar hiç başıma gelmeyebilirdi. mesela ağlayarak bunları yazmazdım veya onun yanında ağlardım. o kadar insan var yanımda ama kimsenin yanında ağlayamıyorum sözlük ve bu bana çok koyuyor. belki onun için artık hiç bir şey ifade etmiyor olabilirim, bilmiyorum ama şu gerçek ki onu özlüyorum, aramızdaki ilişkiyi özlüyorum ve onun gibi birisi etrafımda yok sözlük.
en yakın arkadaşım, kardeşim 7 aydır amerika'da ve dönmesine 1 ay kaldı. belki her şey o geldiğinde düzelir. düzelsin amk zaten bu ne böyle? onunla vakit geçirmeyi, dertleşmeyi de çok özledim.
neyse daha yazabilirim ama müsaadenizle sümüklerimi temizlemem gerekiyor. bu kadarı yeterli.
edit: ulan şimdi tekrardan okudum da nasıl bir psikoloji içerisindeymişim yazarken cidden bilemedim.
