lise iki öğrencisiyken oğuz atay ile tanıştım, tutunumayanları ile. üniversiteye gelince tekrar aldım elime tekrar okudum anladım, anladıkça boğuldum çünkü içinde bizden bir şeyler vardı, benden bir şeyler vardı.
Çok sevdim oğuz atayı, onun tutunamamasını çok sevdim, selim ışık'ını sevdim, olric'i sevdim.
Çok büyük bir yazardı yazmaktan öte size yaşatandı, onu okumanın bir yaşı olamayacağını anladım. onu okuyunca büyüdüm, bana öğretendi, ya da hayatı gösteren.
Tutunamayanların 370. sayfasında ''Masalın nerede bittiğini, hayatın nerede başladığını farkedemiyorum'' diye yazmış, oysa biz masalın nerede bittiğini ve hayatın sende başladığını biliyoruz...
