susuyorum. kapalı telefonlarım internete 3 aydır girmiyorum neredeyse tanıdıklarımı hiç aramıyorum ve cadde köşe bucak kaçıyorum onlardan ve kaçacağım hayatımın sonuna kadar. hepsinden kaçmamın sebebi bunalım takılmak ve ya da "cool" olma takıntısıda değil. tek sebebi sensin tüm bunların. çünkü açsam telefonu rehbere dalacağım direk bulacağım çokda geride olmayan hatta listenin başında seyreden adını. ve aptal saptal bir mesaj atacağım derinliği olmayan, harfleri istifleyeceğim yan yana manasızca... sosyal paylaşım ağında sayfanı açacağım. 2 saat öyle mal gibi bakacağım. yorum yapan erkeklerin profillerine gireceğim tek tek ve dua edeceğim inşallah bir şey yaşamıyordur birileriyle diye... işte o zaman ne kadar zayıf ve zavallı olduğumu göreceğim en kötüsü hala 5 yıl öncesinde bıraktığın yerde olduğumu göreceğim. düşeceğim iyice hiç takınamadığım zırhımı izleyeceğim öyle uzaktan zavallıca... sana yakın olamamak acıtacak canımı ve hiç bir zaman elini tutamayışım da tabi... ve yine kendimi sözlüğün 500 bilmem kaçıncı sayfasında sigara içerken bulacağım tekrar. sonra kendime öğüt veren bir dış sesle "sktr et yarın iş var diyeceğim." yatağa gideceğim aptalca, ama uyuyamayacağım keşke diyeceğim keşke ! daha çok çabalasaydım. keşke yanında olsaydım hem de en olmam gereken zamanda ama olamadım üzgünüm. seni sevmek senden uzaklaştırdı beni. ve hep sevecek olmam daha da dibe sokuyor beni. 5 yıldır unutamayan ben hala unutamıyorum işte unutamayacağım bu gidişle. neyse dış ses konuşuyor şimdi " sktr et yarın iş var"...
