peki kalbimizi oyuncak edenlere ne diyeceğiz sorusunu akla getiren durum..
hayat oyun mu değil mi?
belki oyundur;
-bir başlangıcı ve bir finali olduğu için.
-en dayanılmaz, artık bu acıyla yaşanamaz dediğimiz şeylere rağmen yaşamaya devam edebildiğimiz için.
-ne başlangıcını ne finalini biz belirleyemediğimiz için.
-ağlamanın bir an sonrası gülmek olduğu için.
-mutlaka ve mutlaka seyircilerimiz ve rol arkadaşlarımız olduğu için.
-hatta belki kendi irademizle söylediğimiz sözler replik, yaptığımız hareketler roldür ve bunun farkında değilizdir. olamaz mı?..
-belki de çıkın ve doğaçlama oynayın size şu kadar süre demişlerdir ve herkes kendi oyununu oynuyordur..
-mutluluklarımız alkıştır belki, mutsuzluklarımız ise yuhalama..
kim bilir belki oyundur..
