çocukken oturduğumuz mahallede gelen geçen bütün kızların eteklerini açardım. anneme gelen şikayetler ve anacağızımdan yediğim kötekler bir yana, mahalleli ''bu çocuk büyüyünce kesin sapık olur'' yaftasını yapıştırmıştı. geçen gün yıllar sonra o mahalleden bir teyzeyle karşılaştım, bok var gibi tanıdı beni, seslendi, elini öptüm, nasılsın falan laflarından sonra ''ne oldu sapık oldun mu?'' dedi, ben dumur tabi. nasıl bir yaftaymış ki kurtulamamışım. içimde kalan tek pişmanlıktır o mini etekler.
