aşıma uğrayan yalnızca zaman olmadı kanımca. herşeyden öte insanlığımız, bilincimiz, vicdanımız, adaletimiz, hukukumuz aşıma uğradı gitti. yaşanacak zamanlar çok önümüzde ama bu yitirilenlerin hiçbirini bir daha kazanamayacağımızdan korkmaktayım. dünyanın hiçbir ülkesine yumurta atarak bir bakanın ceketinin kirlenmesine yol açma eyleminin, vahşice ve kusursuz bir organizasyon içinde diri diri insanları yakmaktan daha büyük bir suç olmasının nedenini açıklayamazsın. ama o ülkenin türkiye olduğunu çok iyi bilirsin. af edersiniz kendini tanrı ilan etmesine bir adım kalmış bir adam var ülkenin başında. canlar yanmış hem de defalarca. bugün de dahil olmak üzere. yine de bu duruma utanmadan çıkıp hayırlı olsun diyebilecek kadar yüzsüz bir adam. daha önceleri de utanmadığını çok gördük. ananı da al git dedi, askerlik yan gelip yatma yeri değil dedi, sayın öcalan dedi, ben bu ülkeyi pazarlamakla mükellefim dedi. anlayacağınız dedi de dedi. ama hiçbir bugünkü kadar koymamıştır kimseye. yüreğe sanki bir balyoz indi, boğazda kocaman bir düğüm oluştu o altyazıyı gördüğüm anda. nasıl bir vicdana sahipsin ki sen böyle bir laf etmeye cüret edebiliyorsun. anneni kaybettiğin gün canlı yayında nasıl ağladığını tüm türkiye izledi. şimdi kim inanır ki senin o gözyaşlarının gerçekliğine. makamından ötürü bile en ufak bir saygıyı haketmiyorsun artık. tarihe insanlıktan nasibini almamış bir başbakan olarak geçeceksin.
konuşmak nafile bu saatten sonra. freni patlamış kamyon misali kaptırmış gidiyoruz yokuş aşağı. durdurabilen yok, önüne çıkabilen yok. herkes korkup çekiliyor, herkes susuyor, sindiriliyor. elden çare gelmiyor ki. bugün imamın polislerinin yaptıklarını bizzat orda yaşayanlar gördü televizyon başında olanların görmelerine dahi izin verilmedi. neden mi? çünkü tayyip erdoğan televizyonda grup konuşmasını gerçekleştirmekteydi. hangi kanalın haddinedir sözünü keserek insanların bir kere daha linç edilmesine türkiyeyi tanık etmek.
sivasta o gün öldürülenler bugün bir kez daha öldüler maalesef.
