herkesin yaşaması gereken şeylerden birini yaşadım.sen olmasaydın başkası olacaktı bunu yaşadığım.o yüzden kendini önemli hissetme.bana yaptıkların o kadar anlamsızdı ki,hiçbirine cevap bile vermedim,vermeyeceğim de.seni seven insanı basit birkaç haz için bırakman çok aşağılıyıcı.bütün yaptıklarından dolayı çok kötü günler yaşamış olabilirim, arada hala acı çekiyor olabilirim ama o kadar basitsin ki hiçbir düşünceme duyguma değmeyecek birisin. senden sonsuza kadar nefret edeceğim ve seni asla affetmeyeceğim.senle yaşamaktan başka bişey düşünmeyen birisi yerine seçtiğin o hayat seni ne zamana kadar mutlu edebilir?aldığın hazlar zaman zaman azalıp bitecek.birgün büyüdüğünde bunların hepsi için çok pişmanlık duyacaksın ve vicdan azabı çekeceksin.ama o zamanlarda ben yeniden sevebildiğim bir başkasıyla hayat paylaşıyor olacağım. senin şimdiki haberlerini duyduğumda inanamıyorum, nasıl bu kadar sığ olabiliyorsun? nasıl hayatında öyle insanlar olabiliyor? hala çocukça davranışlarda nasıl bulunuyorsun? bak yine unuttum ne kadar küçük olduğunu..
her insanın zayıf ve duygusal olduğu dönemlerde acısını çektiği biri vardır, sen de benim hayatım için o görevi yapıyosun sadece,farkında olmadan.zaten böyle şeyler de yaşamasam hayat çok güzel olurdu, o zaman da sıkıcı. beni üzen, hayatımda benim için çok değerli olan biri varken başkası yüzünden mutsuz olmak..
şimdi git ve bir kenarda öl.ya da yaşa.o çok sevdiğin arkadaşlarınla.
