ne zaman görsem, adam milyon dolarlar da kazansa o kaleciye acımamı sağlayan ilginç durumdur. şöyle ki; takım golü atmıştır ve o takımın kalecisi koskoca yarı sahada afedersiniz çük gibi beklemektedir ve birden sevinmeye başlar ama ne yapacağını bilemez. heyooo dermiş gibi kolları yukarı kaldırıp, olduğu yerde zıplayıp, kendi ekseni etrafında koşmaya başlar ya da tribünlere doğru koşar ama tribünlerde çok fazla takmaz adamı çünkü herkes kale tarafına yoğunlaştırmıştır bakışlarını, o tarafa doğru sevinirler ve kalecide işte tam o an çük gibi kalır. yazık yani... (bkz: mondragon)
