Bunun bir de hissiyatsızlıktan ölme evresi vardır ki o evlere şenliktir.
Hiçbir şey hissetmezsin birileri nasılsın dediğinde uzun uzun düşünürsün "nasılım ki lan ben?" dersin "aa deli mi ne be" lafları yersin falan. Ama mutsuzluktan ölmek hissi gece geldiğinde çok ondan fenadır. Zaten hep varsa iki katına çıkar. Derhal neşeli müzikler dinleyelim ve sözlükte cozutalım efendim.
Çamur - serseri
size armağan ediyorum, sıkmayın canlarınızı kuzucuklarım.*
edit: dayanamıyorum arkadaş yazmazsam olmayacak. amk ben böyle hissiyatın o kadar diyorum.
