donup dolasip ayni eski korkulara ciktilan hayatta, ki kendisi savaslarin ortasinda, kucuk bir kafeste bir basroldur aslinda -kovulup da yerimize yeni, daha islerine yarar birilerini bulmalari da asla ne zaman gelecegini bilemedigimiz bir an meselesidir-, herseyi birbirinden ayırd edebilecegine,her seyi dusundugun yerden anlayacagina, bikilan, korkulan, icinden cikilamayan her seyi anlamlandiracagina inanabilecek kadar kendine ortak ettigin az, belki de tek insanı bulup cagirdigin,g eri gel dedigin yerdir bu sarkiyi dinledigin her an.
cevabini, yazildigi kisi icin bilenin bir tek sarkiyi yazan oldugu bir suru soru sorar, ilk karsilastigimizda hayata bambaska yerlerden bakmamizi saglayan. ve her yeniden karsilasista ayni donma haline sokandir yine, ithaf ettigimiz you'nun, butun bu sorulara bir tek bizim ayırd edebilecegimiz tek bir boguk gulumsemeyle nasil cevap verecegini, butun kapılarin yine eski,ayni donemeclere acilacagini bilmemiz. bitsin diye umud ettiğimiz her seyin kendini her an uzaklarda bir yerlerde yeniden yaratiyor oldugunu ve bunlara beraber katlanilacak insanin artik yine aynı uzaklarda oldugunu bilmemiz. ve kafesin,kafeslerin farkinda olmamiz.
