kişi en azından dünyadaki boktanlıkları farkına varmış olabilir (yazarda görüldüğü üzere). buna göre kendine bir yol çizebilir veya görev biçebilir. sakınması veya üstüne gitmesi konuları ve kişileri ayırt edip seçebilir. bu varoluştaki başarısızlıklar veya başarılar mutluluklar veya mutsuzluklar getirecektir. bazen istenilen şeylerin olmamasının bile "iyi bir sonuç doğurabileceği" gerçeğide ayrıca gözardı edilmemelidir. bütün bunlar var olmanın ister istemez bir amacı olduğunu gösterir. tanrıya "beni niye yarattınki yea" şeklindeki serzenişler bütün olumsuzlukların üzerine haklı gibi görünsede kişi bu durumun içinden çıkmak için yollar aramalıdır. var olmanın amacı vardır ve o amaca varmakta kendi yolunu seçmelidir.
