arka fonda manticora - creator of failure çalarken okuduğumdan olsa gerek, bir solukta bitiverdi öykü *
çok ciddi bir içeriğe sahip bu öykü. öykü mü desem, didaktik bir yazı mı desem karar veremedim.
şaryo kelimesiyle daktilonun bir parçası olduğunu okuyucuya öğretmesi güzeldi.
mahkemede sanığın suçunun okunduğu yerdeki hukuki terimler aslında akıcılık açısından okuyucunun işini kolaylaştırıyor. mesela terimlerle dolu bir kitap okursun, bir cümle gelir ve içindeki terimler cümlenin ana manasını teşkil etmez, o yüzden atlayarak da okuyabilirsin ya. yazarın burada yaptığını da o açıdan değerlendirip olumlu eleştirimi getirdim kafamda.
parça darbe dönemini anlattığı için, o zamanın türkçe'sinden kelimeler aramadım değil. tamamen eski türkçe olmasa da arada eski kelimeler kullanılsaydı, o dönemden bir şey okuduğumuzu daha bariz hissederdik.
yazıda sonradan karşımıza çıkan gerçek hayattan isim(ler) de öykünün ta başından beri giydiği o "ciddiyet ve politik" elbisesinin süsleri veya yamaları olmuş.
hocaefendi karakteri yazıya dahil olduğunda biraz heyecanlandım. çünkü misyon sahibi bir karakter konuşturulacaktı. daha öncesinde yer alan dini terimlerden sonr hocaefendinin öğütünde de ağır bir dil bekliyordum, yine sade ve anlaşılır bir dille karşılaştım. hocaefendinin sosyal-din çerçevesinde öğüt vermesi de yine yazının içeriğine hafif kaçmış. kötü mü değil. ama hafif. yani hoca bu, konuştur gitsin, saydırsın ayetten girsin hadisten çıksın vs anlatabiliyor muyum *
hocanın idam sırasında tasvir edilirken kullanılan "heyecan" kelimesi aslında yabancı bir dildeki "heyecan" olarak algılandığında gayet açık. ancak türkçemiz'de öyle bir anda heyecan yerine başka birçok kelime kullanılabilirdi. ben yine de heyecan kelimesini okuyunca biraz saksıyı çalıştırıp, o anı kafamda canlandırmaya çalıştım. bu da hoş bir ayrıntıydı, bilerek mi yapıldı bilmiyorum ama *
dil bilgisi eleştirisi yapacak bir adam değilim çünkü benim de dil bilgim zayıftır. arada birkaç tane yanlış olarak yoroumladığım kelime geçti, imla hatası oldu vs ama çok önemli değiller hani.
gerçek hayattan bir kesit, hayali öğelere yer vermeksizin ele alınmış. daktilo zor bir konuydu, gelecek konular az çok tahmin ediliyordu. bu arkadaş da onların arasında en keskin olanını seçmiş gibime geliyor. eline sağlık.
