güneşi batırır bu şarkı avuçlarına insanın, kan diye ışık sızar da gökten; sen o aydınlıkta göremezsin önünü!...
şöyle demek ister mesela; ya da mış gibi yapar:
biliyorum beni duymuyorsun onun için anlatıyorum bunları. O kadar çok toprak örtmüşler ki üstüne.. Öpünce seni burnum yanağına değsin yeterdi. Ölürüm yokluğunda ruhun duymaz. Bana yağmur artık. Bana kar. Anlatsam roman olur, ağlasam olmaz.
Mezarlıklarından birinde "o" var dünya... Ve namaz uykudan hayırlıymış. Essalat-u hayrun min el nevm. Uyan!
Rüyama da gelmiyorsun yazık; oysa uykularımı bile sana boyarım ömrün duymaz. ben duyarım ama. ben hep duyarım. sen tek ki; bi' gel; bak bana; çok şey değil...
Şair burada kendini intihar ediyor. Yok kendini cesede benzetiyor. Uyan. Vel-Hâsıl-ı kelam: Nayu~
