takdire layıktır. zira bitirebilme cesareti söz konusu ise bunu fiile döktüğü düşünülür. önemli olan 5 yıllık olması değil bir ilişkiyi bitirebilme cesaretini bünyesinde barındırıyor olmasıdır.
etrafımda herkesten nefret ediyorken, birini seviyor olma ihtimalimi pek düşünmemiştim aslında ama gerçekleşti benim düşünmeme izin vermeden. o zamana kadar saçma dediğim bütün "insani" vasıfları birer birer yerine getirdim. hastalandığında ona baktım, gece terlediğinde tişörtünü değiştirdim, sınavları olduğunda ona yemek yaptım ve en önemlisi insanları sevmeyi öğrenmeye başladım. bu boktan hayatta öldürmek istemeyeceğim insanların da var olabildiğini gördüm. yanına yaklaştığımda bok çukurundan farksız olan düşünce kokularının eski kitap kokusuyla değiştiğini gördüm.
ve evet 5 yıl yaptım bunu. 5 yıl, toplumun istediği ve sevdiği bir kadın oldum. "yapmam gereken" her ne var ise yaptım. 5 yılın sonunda anladım ki sevdiğim adam, 5 yıllık ilişkimizi bitirebilme cesaretine sahip olmayan bir korkakmış. doğru mu düşünüyorum bilmiyorum ama bir insanı hayatınızdan çıkardığınızda yahut artık hayatınıza dahil etmeyeceğinizde bunu ona belirtmeniz gerek. yanlış mıyım?
işte tebriğe layık cesaret burada giriyor devreye. 5 yıl boyunca oynadığım "iyi insan" rolünü çöpe atarak, korkak yaratıklardan uzak durdum ve hepsini metal bir kaşıkla doğradığımı düşünmeye devam ettim.
ama artık hayatımda bulunmak istemediğini söylese idi, çok daha mutlu olurdum.
