küçükken ufacikken,kendilerinden çok annelerinin çalişmalariyla kazandiklari, zamaninda en kaliteli eğitimi veren okullarin şansli öğrenci kadrosudur.
bu şansli kişiler-ki çok şükür ben de bu gruptayim- 7 yil boyunca ayni ortamda, ayni hocalarla ve en önemlisi arkadaşlariyla çocukluktan ergenliğe geçmiş, gelişimlerini hep birlikte cümbür cemaat tamamlamişlardir. bu sebeptendir ki bizler çok şanli bir nesiliz. 11 yaşinda girdiğimiz yerden 18 yaşinda, dostluğu, kardeşliği, paylaşmayi, kavga etmeyi ve sonra barişmayi, özür dileyebilmeyi, affetmeyi, vefayi, sevgiyi, nefreti ve daha birçok duyguyu öğrenerek, yaşayarak çiktik.
birçoğumuz yillarca yeter artik bitsin bu işkence dedik ama gerçekten o gün gelip ordan son kez ayrildiğimizda eminim ki çoğumuzun gözleri dolmuştur. çünkü çünkü 18 yilimizin 7sini geride, o binada o bahçede birakip gitmek zorundayizdir..bir daha asla geri dönemeyeceğimizi bilerek..
