ne zaman ders çalışsam,içimde sıkıntı olsa,daralsam dinlerim veya okurum. hüznüm çoğalır ama derdime değil, nasıl olur da kulluk yapamadığıma,ibadetlerime dikkat etmediğime,dünyevi şeyler için üzüldüğüme, peygamber efendimize (s.a.v) e güzel bir ümmet olamadım diye üzülür,üzülür de yanarım kendime. ne kadar aciz bir kulum diye. bunların farkına vardıktan sonra da öyle bir rahatlıkla işimi görürüm ki,çünkü bilirim derdi veren rabbim dermanını da verir. bizim sadece sabredip dua etmemiz gerekir.
