tanım: çocukluğu anımsamak ve bugünkü çocuklara yol gösterici bir eser olarak yazılmış hikayedir.
--spoiler--
oysa biz bir milyon lira verip boş yok cipslerinden alamazdık. o cips yerine 2 ekmek alınabiliyordu, ekmeğin fiyatını bilirdik ve babamızın parasını düşünürdük. sanal karakterlerle değil, hayatın içinde bizim olan gerçek şeyleri korumak için savaşırdık. sokakta bulduğumuz yavru köpeğe kulübe yaptık, evlerimizden ekmek-süt götürdük ona. aç kalmamalıydı, soğukta üşümemeliydi. umurumuzdaydı bunlar, dışarda, sokakta da bir hayat vardı ve biz bunun farkındaydık. bilgisayarın başında veya ellerimizde cep telefonlarıyla zaman kavramımızı yitirmedik. bir isim koyduk o döneme ait "çocukluk" diye. şimdiki çocukların hayatlarında eksik kalacak olan dönemin ismi bu...
dünyanın en güzel evinin balkonundan bakıyorum yine: sokaklar çok sessiz... çocuk parkı artık çok sessiz ve kırık salıncakları...
--spoiler--
hayatta parkların kaydıraklarını hep çocuk gülümsemeleri doldursun, salıncaklarda hep gülen minik yüzler sallansın hayatı ve eğlenceyi dört duvar arasında geçirmek yerine parkın ağaçları ve kumları arasında geçirmesi dileğiyle...
